Polski kompozytor współczesny, dyrygent i pianista, urodził się 25 stycznia 1913 roku w Warszawie w ziemiańskiej rodzinie Józefa i Marii z Olszewskich. Wychowany w muzykującej rodzinie, wcześnie zaczął rozwijać swój talent ucząc się gry na skrzypcach i fortepianie i podejmując próby kompozytorskie. Po ukończeniu warszawskiego Gimnazjum im. Stefana Batorego, podjął naukę w konserwatorium: kompozycji u Witolda Maliszewskiego oraz fortepianu u Jerzego Lefelda, studiował także przez rok matematykę na UW. Pierwszym znaczącym sukcesem było prawykonanie Wariacji symfonicznych w 1938 roku. Wybuch wojny zmusił kompozytora do zawieszenia działalności artystycznej, po kampanii wrześniowej, w której wziął udział jako radiotelegrafista, w czasie okupacji Lutosławski zarobkował jako pianista, grając w warszawskich kawiarniach w duecie z Andrzejem Panufnikiem. Był także zaangażowany w tajne koncerty i organizację pomocy dla ukrywających się muzyków (m.in. Władysława Szpilmana) Większość wojennej twórczości kompozytora, (w tym transkrypcje utworów znanych kompozytorów) zaginęła. Po wojnie zaangażował się w odbudowę życia muzycznego i pracę w Polskim Radiu, jednak wycofał się nie akceptując wpływów stalinizmu. W latach 50-tych zarabiał na życie komponując muzykę rozrywkową i taneczną pod pseudonimem "Derwid". Po "odwilży" Kompozytor powrócił do muzyki poważnej, a jego twórczość spotkała się z ogromnym uznaniem na całym świecie, stanowiąc nieoceniony wkład w muzykę współczesną. Lutosławski był wielokrotnie nagradzany najbardziej prestiżowymi nagrodami, m.in. nagrodą Związku Kompozytorów Polskich, czterokrotnie nagrodę UNESCO, nagrodą im. Ravela, im. Sibeliusa, Kyoto Prize i wieloma innymi, a w 1993 roku otrzymał The Polar Music Prize (uznawaną za muzycznego Nobla) jako pierwszy kompozytor muzyki klasycznej. Został także uhonorowany Orderem Orła Białego i innymi odznaczeniami. Jako uznany autorytet muzyki współczesnej został obrany członkiem honorowym wielu akademii sztuki i stowarzyszeń kompozytorów na całym świecie. Witold Lutosławski stworzył własny, indywidualny styl, będący odpowiedzią na najważniejsze problemy, z którymi mierzyła się współczesna sztuka kompozytorska – związane z harmoniką, melodyką i formą muzyczną. Lutosławski zastosował harmonikę dwunastodźwiękową, kontrolowany aleatoryzm, innowacyjność relacji czasowych. Łączył przy tym w idealnych proporcjach intelektualną kalkulację z psychologiczną i emocjonalną treścią swoich dzieł, zadziwiających swoją pomysłowością, elegancją i wyrafinowaniem. Zasłynął głównie utworami orkiestrowymi, do najwybitniejszych dzieł należą: Koncert na orkiestrę, seria 3 Łańcuchów, Livre pour orchestre, III i IV Symfonia. Lutosławski działał także jako dyrygent, prowadząc swoje koncerty, z udziałem najsławniejszych solistów: Mścisławem Rostropowiczem, Sophie-Anne Mutter, czy Krystianem Zimermanem. W życiu prywatnym kompozytor był żonaty z Marią Danutą primo voto Bogusławską, z domu Dygat, z którą wychowywał jej syna z pierwszego małżeństwa, małżeństwo nie miało wspólnych dzieci. Kompozytor zmarł 7 lutego 1994 roku w Warszawie. Utwory Lutosławskiego są grywane w salach koncertowych na całym świecie, co roku odbywa się wiele upamiętniających go wydarzeń, także konkursów muzycznych, np. Międzynarodowy Konkurs Kompozytorski im. W. Lutosławskiego w Warszawie. polski kompozytor współczesny, dyrygent i pianista, urodził się 25 stycznia 1913 roku w Warszawie w ziemiańskiej rodzinie Józefa i Marii z Olszewskich. Wychowany w muzykującej rodzinie, wcześnie zaczął rozwijać swój talent ucząc się gry na skrzypcach i fortepianie i podejmując próby kompozytorskie. Po ukończeniu warszawskiego Gimnazjum im. Stefana Batorego, podjął naukę w konserwatorium: kompozycji u Witolda Maliszewskiego oraz fortepianu u Jerzego Lefelda, studiował także przez rok matematykę na UW. Pierwszym znaczącym sukcesem było prawykonanie Wariacji symfonicznych w 1938 roku. Wybuch wojny zmusił kompozytora do zawieszenia działalności artystycznej, po kampanii wrześniowej, w której wziął udział jako radiotelegrafista, w czasie okupacji Lutosławski zarobkował jako pianista, grając w warszawskich kawiarniach w duecie z Andrzejem Panufnikiem. Był także zaangażowany w tajne koncerty i organizację pomocy dla ukrywających się muzyków (m.in. Władysława Szpilmana) Większość wojennej twórczości kompozytora, (w tym transkrypcje utworów znanych kompozytorów) zaginęła. Po wojnie zaangażował się w odbudowę życia muzycznego i pracę w Polskim Radiu, jednak wycofał się nie akceptując wpływów stalinizmu. W latach 50-tych zarabiał na życie komponując muzykę rozrywkową i taneczną pod pseudonimem "Derwid". Po "odwilży" Kompozytor powrócił do muzyki poważnej, a jego twórczość spotkała się z ogromnym uznaniem na całym świecie, stanowiąc nieoceniony wkład w muzykę współczesną. Lutosławski był wielokrotnie nagradzany najbardziej prestiżowymi nagrodami, m.in. nagrodą Związku Kompozytorów Polskich, czterokrotnie nagrodę UNESCO, nagrodą im. Ravela, im. Sibeliusa, Kyoto Prize i wieloma innymi, a w 1993 roku otrzymał The Polar Music Prize (uznawaną za muzycznego Nobla) jako pierwszy kompozytor muzyki klasycznej. Został także uhonorowany Orderem Orła Białego i innymi odznaczeniami. Jako uznany autorytet muzyki współczesnej został obrany członkiem honorowym wielu akademii sztuki i stowarzyszeń kompozytorów na całym świecie. Witold Lutosławski stworzył własny, indywidualny styl, będący odpowiedzią na najważniejsze problemy, z którymi mierzyła się współczesna sztuka kompozytorska – związane z harmoniką, melodyką i formą muzyczną. Lutosławski zastosował harmonikę dwunastodźwiękową, kontrolowany aleatoryzm, innowacyjność relacji czasowych. Łączył przy tym w idealnych proporcjach intelektualną kalkulację z psychologiczną i emocjonalną treścią swoich dzieł, zadziwiających swoją pomysłowością, elegancją i wyrafinowaniem. Zasłynął głównie utworami orkiestrowymi, do najwybitniejszych dzieł należą: Koncert na orkiestrę, seria 3 Łańcuchów, Livre pour orchestre, III i IV Symfonia. Lutosławski działał także jako dyrygent, prowadząc swoje koncerty, z udziałem najsławniejszych solistów: Mścisławem Rostropowiczem, Sophie-Anne Mutter, czy Krystianem Zimermanem. W życiu prywatnym kompozytor był żonaty z Marią Danutą primo voto Bogusławską, z domu Dygat, z którą wychowywał jej syna z pierwszego małżeństwa, małżeństwo nie miało wspólnych dzieci. Kompozytor zmarł 7 lutego 1994 roku w Warszawie. Utwory Lutosławskiego są grywane w salach koncertowych na całym świecie, co roku odbywa się wiele upamiętniających go wydarzeń, także konkursów muzycznych, np. Międzynarodowy Konkurs Kompozytorski im. W. Lutosławskiego w Warszawie.
Źródło: pwm.com.pl
