Ludkiewicz, Ewa

Ewa Ludkiewicz urodziła się w 1923 roku. Ojciec Zdzisław był profesorem w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego, a w latach 1925-26 był rektorem uczelni. Był też ministrem reform rolnych w rządzie Władysława Grabskiego. Od 1922 wykładał polityke agrarną na Polityce Warszawskiej. 

Rodzina mieszkała w Warszawie. Wakacje Ludkiewiczowie spędzali w swojej posiadłości letniej w Milewku na Pomorzu. Był to 50-hektarowy majątek z pięknym dworem. W czerwcu 1939 r. przeprowadzili się do podwarszawskiego Zalesia. Początkowo wydawało się, że Zalesie ominą działania wojenne. W 1942 r. ojciec Ewy, Zdzisław organizator tajnego nauczania w Warszawie, zmarł na zapalenie płuc. Po jego śmierci rodzinie zaczęło brakować pieniędzy na życie. Ewa musiala iść do pracy w Skierniewicach, w majątku doświadczalnym SGGW. W czasie okupacji Ewa zdała maturę i planował kontynuować naukę. W 1948 Ksawera Ludkiewicz zamieszkała w Milewku, gdzie prowadziła gospodarstwo. Ewa i jej brat Jurek wrócili do Warszawy. W 1948 r. została zaaresztowana. W więzieniu spędziła 7 lat.