Kazimiera Grunterówna przed I Wojną Światową należała do Kieleckiego Oddziału Towarzystwa Kultury Polskiej, a także do Czytelni Naukowej (później Biblioteka Publiczna), założonej przez dra Jana Daszewskiego, działała również w ramach Kursów dla Analfabetów, gdzie była prowadzona praca uświadamiania narodowego w celu dążenia do niepodległości. Była członkinią Ligi Kobiet od jej powstania w sierpniu 1914 r. do likwidacji w listopadzie 1921 r. – początkowo w Komisji Rewizyjnej, a od 1916 r. do końca pełniła funkcję wiceprzewodniczącej. Należała do Wydziału Opieki nad Legionistami niezaprzysiężonymi przez cały czas jego istnienia. Od założenia Związku Strzeleckiego była jego członkiem, początkowo w zarządzie ogólnym, a po utworzeniu Oddziału Żeńskiego została jego przewodniczącą aż do 1926 r. Do Związku Legionistów należała od 1918 r. Podczas okupacji austriackiej należała do Opieki nad dziećmi szkół miejskich, która to opieka polegała na wyszukiwaniu i kontrolowaniu dzieci biednych, dożywianiu ich i ubieraniu. Była członkiem zarządu Białego Krzyża, z którego wypisała się w 1921 r. wraz z innymi członkiniami Ligi Kobiet. W 1920 była członkiem ścisłego komitetu wykonawczego Komitetu Obrony Państwa, Była członkiem Kieleckiego Komitetu Walki o Górny Śląsk. Podczas inwazji bolszewickiej, wraz z innymi członkiniami Związku Strzeleckiego, pełniła nocne dyżury w szpitalu chorób zakaźnych. W okręgowym szpitalu Czerwonego Krzyża miewała pogadanki, czytała i dostarczała pisma i książki chorym. W latach 1917-1924 była w zarządzie Stowarzyszenia Urzędników Sądowych, a w latach 1918-1927 w zarządzie ich Kasy Pożyczkowo-Oszczędnościowej. Odznaczona Krzyżem Walecznych i Krzyżem Legionowym.
