Dyakowska, Julia

Córka zamożnych właścicieli ziemskich; najszczęśliwsze chwile spędziła w rodzinnym majątku – Lisowcach Wielkich na Podolu. Okres beztroskiego dzieciństwa zakończyły niepokoje 1917 r. i kolejne tragedie, których doświadczyła jej rodzina. Utrata majątku i śmierć rodziców rozpoczęły nowy okres w życiu Dyakowskiej. Wraz z bratem Jasiem znalazła się pod opieką wujostwa Potockich. Początkowo Dyakowska była uczona w domu, w późniejszych latach kształciła się w zakładzie wychowawczym ss. niepokalanek w Jazłowcu oraz w gimnazjum humanistycznym z internatem ss. niepokalanek w Szymanowie. Trudna sytuacja materialna wujostwa, na których utrzymaniu i opiece po śmierci rodziców pozostawała, zaważyła na jej decyzji o rezygnacji ze szkoły. Młoda Dyakowska pomagała wujostwu, m.in. pracując w wytwórni mydła (która była pomysłem wuja Potockiego na poratowanie finansów – niestety, jak szybko się okazało, nieudanym), równolegle nadrabiając samodzielnie materiał szkolny. Złą passę przerwała na chwilę wiadomość od sióstr z propozycją bezpłatnej kontynuacji nauki w zamian za pomoc w nauczaniu dzieci ze szkoły podstawowej. W 1920 r. Dyakowska rozpoczęła w Szymanowie klasę VI. Niestety, jej szczęście szybko zburzyła wiadomość o śmierci brata pod koniec listopada 1920 r. Dyakowska była w gronie pierwszych członkiń Sodalicji Panienek w Kijowie. Jak wspominała, ukształtowała ją panująca w domu głęboka religijność i poświęcenie sprawom narodowym. Wstąpiła do zakonu niepokalanek jako s. Maria Marcela. W czasie II wojny światowej była sanitariuszką w obozie w Pruszkowie i uczestniczyła w kompletach tajnego nauczania (uczyła religii i języka polskiego), organizowanych przez zgromadzenie podczas okupacji. Jest również autorką książki z 1933 r. pt. Pod tchnieniem burzy: dzielne życie polskiego chłopca na tle wielkiej tragedji dziejowej/skreśliła Siostra.