Autorka urodziła się w Warszawie w 1906 roku w ortodoksyjnej, żydowskiej rodzinie. W młodości działała aktywnie w środowisku syjonistycznym.
Po wybuchu II wojny światowej wraz z mężem i córką postanowiła udać się na wschód. Przez jakiś czas przebywali w Maniewiczach (dziś stolica rejonu w obwodzie wołyńskim). Później znaleźli się w Kowlu (dziś na Ukrainie, obwód wołyński), gdzie zostali przesiedleni do getta. W roku 1941 jej mąż został aresztowany, Autorka nie miała o nim żadnych informacji, założyła więc, że został rozstrzelany.
Zdobyła „aryjskie dokumenty” dla siebie i córki, poczym opuściła miasto. Przez dłuższy czas obie ukrywały się w okolicznych wsiach, wielokrotnie musiały też uciekać przed banderowcami i szukać schronienia w lesie. W końcu przedostały się obie na Lubelszczyznę, początkowo ukrywały się w kilku wsiach, później w Krasnymstawie, gdzie Autorka znalazła pracę w szpitalu. Tam też doczekały wyzwolenia.
W późnych latach pięćdziesiątych obie wyemigrowały do Izraela, Autorka osiadła w Tel Awiwie.
