Biernacki, Andrzej

Polski lekarz, profesor UW i Akademii Medycznej, lekarz w Powstaniu Warszawskim, urodził się 14 marca 1903 roku w Lublinie. Od 1929 roku pracownik Państwowego Zakładu Higieny w Warszawie, w latach 1930-1931 pracował w Brazylii jako lekarz polskiej kolonii w stanie Espirito Santo. Po powrocie do kraju podjął pracę naukową na UW, gdzie już po wojnie został profesorem. W czasie Powstania Warszawskiego należał do oddziału "Bakcyl" Sanitariatu Okręgu Warszawskiego AK i pracował w szpitalu polowym na ulicy Lwowskiej. Po powstaniu wyszedł z miasta z ludnością cywilną. Po zakończeniu wojny praktykował w Warszawie jako lekarz internista. Jako profesor wykładał także na Akademii Medycznej. Członek PAU i PAN, zajmował się badaniami w dziedzinie angiologii, hematologii, kardiologii i nefrologii, prowadził badania nad diagnostyką i terapią gruźlicy. Był pionierem leczenia balneologicznego w chorobach układu krążenia. Angażował się w organizację zwalczania chorób zawodowych. Opublikował wiele prac naukowych i był redaktorem naczelnym Polskiego Archiwum Medycyny Wewnętrznej. W życiu prywatnym był mężem Grażyny Bacewicz i ojcem poetki Aliny Biernackiej. Korespondencja między Andrzejem Biernackim i Grażyną Bacewicz pisana w czasie zagranicznego stażu lekarskiego na przełomie lat 1935-1936 posłużyła za kanwę dla powieści Z ogniem. Miłość Grażyny Bacewicz w przededniu wojny, napisanej przez wnuczkę Biernackiego i Bacewicz - pisarkę Joannę Sendłak. Andrzej Biernacki zmarł 30 lipca 1963 w Warszawie.