Bačinskaitė-Bučienė, Salomėja

Poetka, literatka, tłumaczka. Urodziła się w 17 listopada 1904 roku w Kiršai w rodzinie chłopskiej, choć ojciec był człowiekiem wykształconym a rodzina dość zamożna. W 1924 r., po ukończeniu gimnazjum, Salomėja Nėris rozpoczęła studia na uniwersytecie w Kownie. W 1927 r., jeszcze wówczas, gdy była studentką, wydano jej pierwszy tomik poezji pt. Anksti rytą. Po ukończeniu studiów w 1928 r. zamieszkała w Lazdiai, gdzie została nauczycielką. Tam otrzymała uprawnienia ministerialne do wykładania języka litewskiego na uniwersytecie i postanowiła przeprowadzić się do Kowna. W następnych latach przeprowadzała się parokrotnie i imała się różnych zajęć. Pod koniec 1936 r. wraz ze swoim partnerem, rzeźbiarzem Bernardasem Bučasem wyjeżdżają do Paryża, gdzie się pobierają.

Po niespełna roku Nėris wraca do Kowna gdzie podejmuje pracę w 3. Państwowym Gimnazjum.Do tego czasu w pracy twórczej Salomėji Nėris przeważają wiersze i wierszowane bajki. Dostaje ona szereg nagród, w tym rządowych. W 1940 r. została deputowaną do Sejmu Ludowego. Stała się również gorącą zwolenniczką przyłączenia Litwy do Związku Radzieckiego. W tym okresie zmienia się też jej twórczość – zaczyna pisać poematy w duchu socjalistycznym. Po akcji barbarossa ucieka do Moskwy, gdzie angażuje się w pracę litewskojęzycznego radia i prasy. W jej twórczości odbija się wojna. Po zakończeniu wojny wraca do Kowna. Jeszcze będąc w Związku Radzieckim podupada na zdrowiu. Umiera 7 lipca 1945 roku najprawdopodobniej na raka wątroby. Zostaje pochowana wpierw w sadzie Muzeum Historii w Kownie, lecz po rozpadzie Związku Radzieckiego jej szczątki przeniesione są na cmentarz Petrašiūnų kapinė (Cmentarz Pietraszuński).