Wyjątki z pamiętnika pisanego po ucieczce z Oświęcimia

Spośród trzech umieszczonych w teczce tekstów relacja Wandy Patoczki ma najbardziej osobisty charakter. Autorka skupia się na przeżyciach związanych z uwięzieniem. Melancholijnie przywołuje czasy przedwojenne, zestawiając je z warunkami, w których znajduje się obecnie. Rozpamiętuje przeszłość i wspomina najbliższych. Stwierdza, że Bóg odwrócił się od uwięzionych w Auschwitz. Dokonuje charakterystyki więźniarek i więźniów w sposób zbieżny z metodą zastosowaną przez Zofię Nałkowską w Medalionach i Tadeusza Borowskiego w opowiadaniach obozowych. Cierpienia Patoczki dopełnia rozdzielenie z ukochaną siostrą Anną, którą przedstawia z wielką czułością. Autorka zwraca się z pytaniem do zmarłej siostry: zastanawia się dlaczego to ona, a nie Anna, przeżyła. Sądzi, że wcale sobie na to nie zasłużyła.