Kalendarze z notatkami Zofii z Białłozorów Römerowej

Zapiski w drukowanych kalendarzach Zofii Römerowej były prowadzone w czasie przed Dziennikami i równolegle z nimi. Tom pierwszy zawiera notatki z lat 1836–1837, mieszczące się w kalendarzu z Drukarni Manesa Romma i Zymela Typografa w Wilnie i Grodnie. Jest to kronika panieńska autorki. Kalendarz zawiera informacje o ślubach, śmierciach, urodzinach, imieninach, chrztach oraz informacje o staraniach Edwarda Römera związanych z zawarciem małżeństwa z Zofią. Römer musiał uzyskać zgodę na ślub od biskupa Giedroycia, ostatecznie otrzymał pozwolenie od papieża, która nadeszła 16 stycznia 1837 r. Ślub Zofii i Edwarda odbył się w Hryniszkach (rodzinnym domu panny młodej), w czerwcu 1836. W marcu 1837 r. autorka wyjeżdża do Wilna. Jej zapiski są krótkie, odnotowuje przede wszystkim wizyty w kościołach, przedstawienia teatralne i koncerty.

W tomie drugim znajdują się zapiski z lat 1842–1843. Notatki są lakoniczne, jednozdaniowe i dotyczą m.in. zesłańców w Wielkim Ustiugi, np. Justyna Hrebnickiego, który 16 marca 1836 r. otrzymał pozwolenie, by na trzy miesiące wyjechać do chorej żony w Wilnie Rytm notatek wyznaczają rocznice i uroczystości – urodziny, śluby członków rodziny. Autorka opisuje także swój pobyt na zesłaniu.

Tom trzeci jest domową kroniką z lat 1844–1845. Zawiera informacje o chorobach dzieci, zgonach i narodzinach, ślubach, a także zapiski prywatne (np. odstawienie syna Izydora od piersi). W styczniu 1845 r. Römerowa wspomina o przenosinach do nowego domu w Wołogdzie.