Wróblewska, Emilia

Literatka, autorka dzienników, listów oraz tłumaczeń (przełożyła na język polski m.in. zbiór medytacji religijnych pt. Les Paillettes d'Or). Żona Eustachego Wróblewskiego oraz matka ośmiorga dzieci (dwoje zmarło w wieku niemowlęcym, dwoje we wczesnej młodości), w tym działacza społecznego Tadeusza Stanisława oraz teoretyka anarchizmu Augustyna. W jej zapiskach odnaleźć można nie tylko informacje z prywatnego życia rodziny, ale również wspomnienia dotyczące jej ojca – Bartłomieja Beniowskiego, uczestnika powstania listopadowego, który ze względu na swoją działalność polityczną stał się uchodźcą, zostawiwszy rodzinę w kraju. Emilia odzyskała kontakt z ojcem w 1852 r., gdy miała dwadzieścia dwa lata. Jej aktywność życiowa skupiała się na roli matki i żony; była również zaangażowana charytatywnie w Towarzystwo Pań Miłosierdzia św. Wincentego a Paulo, gdzie zajmowała się m.in. polepszeniem bytu służących. Była osobą zaangażowaną religijnie; większość pozostawionych przez nią tekstów autobiograficznych ma charakter rozważań moralnych.