publikacje

Wróć do listy

Dziennik: 26.11.1892–5.08.1894

Czwarty tom Dziennika autorka zaczyna pisać kilka tygodni po zakończeniu poprzedniego zeszytu. Obejmuje on okres od 26 listopada 1892 do 5 sierpnia 1894 r. Dziewczęta są same po śmierci matki i muszą odnaleźć się w nowej rzeczywistości. Pomaga im wiele zaprzyjaźnionych rodzin, starając się zająć im czas i nie pozwolić, by samotnie spędzały dnie. Z notatek Zofii przebija wdzięczność do tak licznych oznak przyjaźni. Po śmierci matki dziewczęta zmieniają mieszkanie i przenoszą się do domu przy ul. Podwale, gdzie – jak pisze Zofia – mogą wieść „zdrowe, dewockie życie”.

publikacje

Wróć do listy

Dziennik: 29.10.1889–27.10.1892

Trzeci tom Dziennika... obejmuje okres od 29 października 1889 do 4 listopada 1892 r. Składa się z dwóch zeszytów. Pierwszy z nich kończy się we wrześniu 1890 r. Nie ma tu żadnych wzmianek na temat okresu od momentu powrotu autorki i jej sióstr z Rzymu. Zofia jest już starsza i z pomocą sióstr opiekuje się chorą matką. Jej pobożność wzrasta w ciągu opisywanych w dzienniku lat. Rodzina przyjaźni się z wieloma księżmi i zakonnikami.

publikacje

Wróć do listy

Dziennik: 14.07.1880–3.11.1881

Pierwszy tom dziennika obejmuje okres od 14 lipca 1880 do 3 listopada 1881 r. Autorka rozpoczęła diariuszowanie jako dwunastoletnia dziewczynka, idąc za przykładem starszych sióstr. W regularnych notatkach opisuje codzienne życie, ale jest też dla niej ważne, by poruszane tematy były poważniejsze. Z notatki wprowadzającej, datowanej na rok 1890, czytelnik dowiaduje się, że dziennik został na nowo przepisany z luźnych kartek i zeszytów.

publikacje

Wróć do listy

Cena przetrwania 1812–1863–1917–1939

Koleje życia rodziny spisane na podstawie wspomnień matki i ciotki autorki. Wodzinowska-Taklińska rozpoczyna swoją relację od wydarzeń najwcześniejszych i prowadzi historię aż do czasów sobie współczesnych. Poprzez spisanie wspomnień chce okazać tym, którzy odeszli, miłość i szacunek. Jej motywacją jest także próba zachowania w pamięci historii jej rodziny.

publikacje

Wróć do listy

Wspomnienia Wandy Pawlikowskiej

Wspomnienia Wandy Pawlikowskiej to notatki dotyczące historii rodziny i przyjaciół, powstałe prawdopodobnie w różnych okresach. Zostały spisane w dwóch zeszytach i na luźnych kartach. Opisany zakres lat to czas od 1891 do 1963 r. Język jest elegancki, charakteryzuje osobę wykształconą lub obracającą się w kulturalnych kręgach. Rodzina Pawlikowskich należała do znanych w kraju i za granicą, skoligacona była m.in. z rodziną Dzieduszyckich. Pierwszy zeszyt rozpoczyna się od opisu dnia, w którym urodził się Jaśhistorie  (Jan Gwalbert Pawlikowski młodszy).

publikacje

Wróć do listy

Wspomnienia o matce

Rękopis powstał w początkach II wojny światowej, tuż po przesiedleniu Ludwiki Dobrzyńskiej-Rybickiej do schroniska dla starców w Śremie w 1940 r.

publikacje

Wróć do listy

Dziennik: luty – sierpień 1945

Tom rozpoczyna się 1 lutego 1945. Diarystka sporządza notatki kilka razy w miesiącu. 

publikacje

Wróć do listy

Mój Ojciec

Pamiętnikarka kreśli portret swego ojca Bolesława, który studiował w klasie rysunku i malarstwa Wojciecha Gersona w Szkole Sztuk Pięknych im. Matejki, interesował się literaturą i poezją – podczas spotkań towarzyskich recytował wiersze – był twórcą i projektantem kaplicy na Cmentarzu Powązkowskim dla rodziny Gustawa Kamieńskiego. Przez wiele lat pracował w branży ubezpieczeń, zapewniając dostatek dużej rodzinie (dziewięcioro dzieci, ciotka autorki, często goszczeni krewni).

publikacje

Wróć do listy

Pamiętnik Henryki Florek

Pamiętnik Henryki Florek zawiera uporządkowane zapisy opatrzone datami, oznaczające dni, w których autorka spisywała wydarzenia z przeszłości. Wspomnienia są opatrzone dodatkowo bieżącymi komentarzami. Florek sięga pamięcią do swego dzieciństwa, opisuje poszczególne etapy edukacji (od szkoły podstawowej do studiów), które były dla niej szansą na awans społeczny.

publikacje

Wróć do listy

Jadwiga Smolkówna: Kilka słów o rodzinie. Wspomnienia z lat 1880–1939

Wspomnienia są historią rodziny Smolków spisaną przez Jadwigę Smolkównę. Pierwsze cztery rozdziały to portrety męskich przedstawicieli tego rodu. Ze strony ojca byli to: Wincenty Smolka – pradziad autorki, Franciszek Smolka oraz wybitny historyk Stanisław Smolka – ojciec Jadwigi. Po kądzieli dziadkiem autorki był Józef Kremer, profesor filozofii i historii sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim. Smolkówna z nostalgią wspomina dom babki (rozdział Stary dom), Marii z Mączyńskich Kremerowej: opisuje jego wnętrza, zwyczaje w nim panujące oraz licznych gości (m.in.

Strony