Kolonia Czmykos, powiat Luboml, 30 sierpnia (niedziela) 1943 r. popołudniu (15-16).

Autorka opisuje rzeź, jaka się odbyła na wołyńskiej wsi, w powiecie Luboml, w dniu 30.08.1943 r.

Miała wtedy 7 lat, mieszkała z rodzicami i rodzeństwem w kolonii Czmykos. Większość wsi to byli Ukraińcy. Owego dnia popołudniu bawiła się z koleżanką, Janiną Kotas (l.12) w sadzie, kiedy do ich domu przyszli banderowcy. Jeden z nich, pochodzący z Czmykosu, zapytał, czy rodzice są w domu i ogłuszył dziewczynkę uderzając łopata w głowę. Ocknęła się dopiero po dłuższym czasie, przysypana ziemią w wykopanym przez bandytów rowie. Na niej leżała martwa koleżanka z odciętymi nogami. Dziewczynce udało się wygrzebać z prowizorycznego grobu i poszła do domu. Cała rodzina była w bestialski sposób wymordowana. Autorka dokładnie opisuje drastyczne obrazy. Pobiegła do domu matki chrzestnej. Nie było nikogo, oprócz porozrywanego ciała dziecka. Również dom dziadków (Katarzyny i Antoniego Królów) był pusty, tylko cały we krwi.  To samo było w domu drugich dziadków (Zofii i Feliksa Greczykowski). Po drodze spotkała swoją koleżankę Amelkę Góral (l. 5) i jej siostrę Annę (l. 3). Wtedy pojawił się Ukrainiec i zaczął strzelać do uciekających dzieci. Anna zginęła na miejscu, a Amelia została ranna. Ocalałe dziewczynki ukryły się w domu dziadków pod podłogą i tam przeczekały całą noc. Następnego dnia poszły do Lubomla do ciotki Zofii Wichruk, z d. Król. Ciotka zaopiekowała się nimi. Po udzieleniu pomocy wywiozła je do Suchodół w woj. lubelskim, gdzie mieszkały do 1946 r. Na koniec autorka podaje listę kilkunastu osób, z najbliższej rodziny i sąsiadów, zamordowanych tego dnia przez Ukraińców. Uratowało się zaledwie kilka osób, które ukryły się w kościele.