publikacje

Wróć do listy

Dziennik: 10.04.1903–22.04.1903

Dziennik obejmuje dwa tygodnie około świąt wielkanocnych 1903 r. Autorka, wciąż dręczona stanami depresyjnymi, czuje dystans pomiędzy sobą a rodziną: „Pojechałyśmy dorożką, bo Ciotka utrzymywała, że nie ma miejsca w powozach na rezurekcję. Gniewało mnie to, czułam się dosłownie jakby odepchnięta od rodziny” (k. 6v). Choć wpisy z niektórych dni są nieco bardziej optymistyczne, z dziennika przebija uczucie przygnębienia: „Chodzę dziś dzień cały – apatyczna, bezmyślniejsza i beznadziejniejsza jak kiedykolwiek, czuję się jak maszyna zardzewiała, która jednego koła poruszyć nie może. Myślę, że to jest właśnie sposób, w jaki mój Bóg wyplenia fantazje wielkości, i wdzięczna być pragnę” (k. 19v–20r). Nawet w zakończeniu dziennika, które jawi się samej Ludwice jako pozytywne, dostrzec można z łatwością problemy, z którymi walczyła w tym okresie: „ta Wielkanoc zaznaczyła się wielkimi łaskami – nie w znaczeniu słodyczy i darów, ale w tem, że z coraz większą rezygnacją znoszę siebie i życie i tem, że coraz dokładniej poznaję co to jest walczyć” (k. 31v). Święta, czas wolny od pracy, to także moment, gdy zapatrzona w swoje wnętrze Ludwika dostrzega problemy, które mogą zrodzić się w toku jej studiów i pracy zawodowej. Dostrzega je także matka autorki: „ma się rozumieć […], że będą między nami scysje. Ty będziesz ciągle chciała w książkach siedzieć, ja oglądać piękną przyrodę” (k.11v). Pomimo negatywnych uczuć względem samej siebie Ludwika w tym okresie zapisuje pozytywne informacje na swój temat, usłyszane od innych osób. Szczególnie optymistycznie podchodzi do opinii wyrażonej przez swoją ciotkę, u której zmuszona była mieszkać przez kilka dni po świętach z powodu silnych śnieżyc i nieprzejezdnych dróg: „Opowiedziałam Cioci o sobie, w jaki sposób doszłam do wiary przez filozofię (nie miło mi to trochę – no ale stało się). Ciocia przy tem zrobiła uwagę, że »idę naprzód«. […] I oto nowy trend wdzięczności. »Idę naprzód«”.

Wariant tytułu: 
Pamiętnik 1903 r.
Miejsce powstania: 
Sobiesławice
Opis fizyczny: 
32 k. ; 17 cm.
Postać: 
zeszyt
Technika zapisu: 
rękopis
Język: 
Polski
Dostępność: 
dostępny dla wszystkich czytelników
Data powstania: 
1903
Stan zachowania: 
dobry
Sygnatura: 
1294/VII
Uwagi: 
Tytuł nadany przez redakcję Archiwum Kobiet. Miękka oprawa papierowa w kolorze ciemno-zielonym. U góry okładki czarnym atramentem wypisane przez autorkę: 10/4 1903 r. Wielkanoc w Sobiesławicach. – 22/4 1903 r. Pismo miejscami dość pośpieszne, ale ogólnie stosunkowo równe i wyraźne. Dziennik prowadzony czarnym atramentem, okazjonalnie ołówkiem.
Słowo kluczowe 1: 
Słowo kluczowe 2: 
Słowo kluczowe 3: 
Główne tematy: 
święta wielkanocne, rodzina, rozterki związane z przyszłością, walka z depresją, życie duchowe, edukacja wyższa kobiet, praca zawodowa kobiet, relacje między córką a matką, autokrytycyzm
Nazwa geograficzna - słowo kluczowe: 
Zakres chronologiczny: 
1903
Nośnik informacji: 
papier
Gatunek: 
dziennik/diariusz/zapiski osobiste
Tytuł ujednolicony dla dziennika: