Dzień zaduszny
Tekst literacki. Narratorka siedzi w oknie i obserwuje pochód tłumu zmierzającego w stronę cmentarza w Dzień Zaduszny. Dzień listopadowy został opisany za pomocą personifikacji, w sposób wyrazisty i sugestywny. Jest jak istota żywa, która cierpi. W taki sposób zbudowany obraz jest pretekstem do refleksji o przemijaniu i śmierci.
Fragment:
„Siedziałam w oknie patrząc w jesień martwiejącą, w szkielety drzew nagich wcieloną, w obłoczne niebo i tłumu tego pochód poranny. I piłam dziwną woń liści zeschłych, gnijących. A Ona, Dusza moja smętna opuściła mnie i poszła wolnym krokiem za tłumu całego pochodem, aby oglądać Campo Santo życia swego […].”
Opis fizyczny:
12 s. ; 21,5x13,2 cm
Technika zapisu:
rękopis
Język:
Polski
Miejsce przechowywania:
Dostępność:
dostępny skan na stronie www
Data powstania:
1901
Stan zachowania:
dobry
Sygnatura:
Rps 5346 II
Tytuł kolekcji:
Zbiory Zenona Przesmyckiego (z teki redakcyjnej "Chimery")
Uwagi:
Domena publiczna. Wolno zwielokrotniać, zmieniać i rozpowszechniać oraz wykonywać utwór, nawet w celach komercyjnych, bez konieczności pytania o zgodę.
Słowo kluczowe 1:
Nośnik informacji:
strona www
Typ zasobu:
inne