Trzaskowska, Jadwiga

Urodziła się w Mańkowie, w położonym w gubernii mińskiej majątku, który jej ojciec dzierżawił. Swego ojca, który wywarł na nią ogromny wpływ, nazywa "romantykiem czystej wody". Wprowadza on córkę w świat polskiej poezji romantycznej, uczy dziejów polskich powstań, o których milczała historia urzędowa, zachęca do nauki i niezależności. Trzaskowska swą długą edukację rozpoczyna jako mała dziewczynka w domu rodzinnym, ma nauczycielkę. Później kształci się na pensji francuskiej w Moskwie, zdaje dodatkowy egzamin uprawniający ją do podjęcia studiów uniwersyteckich. Najpierw są to studia przyrodnicze w Szwajcarii - w 1906 roku uzyskuje dyplom, później medycyna w Sorbonie. Przez kilka lat odbywa praktykę zawodową w Paryżu i Hiszpanii. Po ukończeniu nauki, znalazłszy w gazecie ogłoszenie o wolnych posadach dla lekarzy, decyduje się na wyjazd na Syberię do Irkucka. Wytrzymuje tam kilka miesięcy, po czym po kilku miesiącach około 1917 roku przybywa na Podole, gdzie pod koniec wojny szerzy się epidemia tyfusu plamistego. Jest bardzo zaangażowana w walkę z chorobą. Następny rok spędza już w Tbilisi, a od 1918 do1928 pracuje w Teheranie, m.in. leczy kobiety w haremie szacha Persji. W 1929 wraca do Polski, w Wilnie nostryfikuje dyplom, a osiedla się w Warszawie, gdzie często zmienia miejsce pracy. Po Powstaniu Warszawskim dzieli los wielu warszawiaków - trafia do Pruszkowa. Od 1947 pracuje w Żegestowie i Muszynie - miejscowościach uzdrowiskowych w powiecie nowosądeckim. W Muszynie mieszka po przejściu na emeryturę. Umiera w 1963.