Rząsa, Stefania

Stefania Rząsa urodziła się w 1927 r. W czasie wojny była łączniczką AK – dostarczała żywność do  getta żydowskiego, które powstało podczas okupacji niemieckiej. Po zakończeniu wojny zamieszkała z rodzicami w Miliczu na ziemiach odzyskanych, kontynuowała edukację i w 1949 r. ukończyła Liceum Pedagogiczne we Wrocławiu. W 1952 r. przeniosła się do Wrocławia, gdzie skończyła studia na Uniwersytecie Wrocławskim. W 1956 r. wyszła za mąż i zamieszkała z mężem w Jeleniej Górze. Po kilku latach wraz z rodziną przeprowadziła się do Przemyśla, skąd pochodził jej mąż. Po przejściu Stefanii na emeryturę cała rodzina zamieszkała w Rzeszowie.

Rząsa pracowała m.in. jako nauczycielka i wychowawczyni, uczyła języka rosyjskiego: w Liceum Pedagogicznym w Brzegu n. Odrą, Technikum Budowy Miast i Osiedli we Wrocławiu, Technikum Mechanicznym oraz w Liceum dla Pracujących w Jeleniej Górze. Do emerytury pracowała w rzeszowskiej Wyższej Szkole Pedagogicznej – obecnym Uniwersytecie Rzeszowskim. W latach 50. XX w. była również kierowniczką internatu. Opiekowała się wówczas sześcioma koreańskimi dziećmi – wojennymi sierotami. Dosłużyła się stopnia oficerskiego – podporucznika, była też członkinią Koła Byłych Żołnierzy Zawodowych i Oficerów Rezerwy WP w Rzeszowie. Uhonorowana m.in.: Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Medalem Komisji Edukacji Narodowej oraz medalem „Nauka w Służbie Ludu” za zasługi dla UMCS.

Źródła:

1. Rząsa S., w: Pamiętniki „repatriantów” z Kresów Wschodnich na Ziemie Zachodnie. Pokłosie konkursu ogłoszonego przez Fundację „Krzyżowa” dla Porozumienia Europejskiego w 1992 r., archiwum ZNiO we Wrocławiu.
2. http://gwir.pl/media/72007s.pdf, s. 10-11, dostęp online [06.06.2017].