Adela Kieniewicz była córką dość znanego kolekcjonera i historyka sztuki Antoniego Jodko-Narkiewicza herbu Lis (1843–1892) oraz Heleny Czosnowskiej. Dzieciństwo spędziła w majątku Wolica na Wołyniu, gdzie ojciec założył bilbiotekę i galerię sztuki. W 1894 roku wyszła za mąż za Hieronima Kieniewcza hebu Rawicz (1866–1925), syna Hieronima Kieniewicza (1830–1911), właściciela majątku Dereszewicze na Polesiu, znanego z udziału w Powstaniu Styczniowym. Zamieszkała z mężem – przedsiębiorcą z branży leśnej i telefonicznej – w majątku Bryniów niedaleko od Dereszewicz, które przypadły w udziale jego młodszemu bratu, Antoniemu.
Kieniewiczowa prowadziła życie typowe dla żony zamożnego ziemianina – większość czasu spędzała w majątku na wsi i dość mocno angażowała się w jego sprawy, ale często wyjeżdżała także do Warszawy i za granicę, w tym do modnych kurortów, albo spędzała letnie miesiące w rodzinnej Wolicy. Prowadziła intensywne życie towarzyskie w kręgu rodzinnym i we własnej sferze społecznej, bywając także na salonach arystokratycznych. Interesowała się sztuką i literaturą i marzyła o własnej twórczości. Jednocześnie była gorliwą katoliczką, co sprawiało, że była krytyczna wobec prądów modernistycznych w literaturze i Kościele, a także skłonna wyrzekać się własnych aspiracji twóczych dla praktyk ascetycznych. Bolała nad brakiem dzieci i przez wiele lat bezskutecznie leczyła się na bezpłodność.
Po wybuchu rewolucji bolszewickiej Kieniewiczowie uciekli z Polesia do Warszawy. Tutaj jednak interesy męża nie szły dobrze, co zapewne przyczyniło się do jego samobójstwa w roku 1925.
Więcej o losach Adeli Kieniewicz w okresie międzywojnia i o ewentualnym dalszym ciągu dziennika dałoby się zapewne powiedzieć na podstawie dotąd nieopublikowanej drugiej części wspomnień Antoniego Kieniewicza, przechowywanych w archiwum rodzinnym.
Biogram opracowany na podstawie lektury zachowanych dzienników,
artykułu:
– Rafał Kowalczyk, Switłana Krawczenko, Obraz polskiej ziemianki w listach i pamiętnikach z lat 1795–1918 znajdujących się w Centralnym Archiwum historycznym w Kijowie (Dzienniki Adeli Kieniewicz, 1888–1915, t. 1-38), w: Polskie dziewiętnastowieczne pamiętniki i listy z Ziem Zabranych, rola i miejsce w badaniach historycznych, red. W. Caban, L. Michalska-bracha, Wydawnictwo DiG, Warszawa 2017
oraz wspomnień Antoniego Kieniewicza i Janiny z Puttkamerów Żółtowskiej:
– Antoni Kieniewicz, Nad Prypecią, dawno temu…, Wspomnienia z zamierzchłej przeszłości, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Warszawa – Wrocław – Kraków – Gdańsk – Łódź 1989.
– Janina Żółtowska, Inne czasy, inni ludzie, Alma Book, Londyn 1959.
