Jadwiga Jeziorańska mieszka w roku 1929 w Warszawie; z zapisów w dzienniku wynika, że mieszka tu od lat, ale są wzmianki, że rodzina Konopackich przybyła do Polski Centralnej z Białej Cerkwi (Ukraina) ok. 1911 roku. Razem z mężem Kazimierzem prowadzi typowy dla warstwy urzędniczej styl życia. Popołudnia i wieczory wypełnione są spotkaniami towarzyskimi [imieniny, obiady, kolacje] i różnego typu rozrywkami [kino, teatr, wystawy].
Jest nauczycielką muzyki, ale do końca 1929 pracuje w drukarni jako korektorka. W sierpniu 1929 otrzymuje wypowiedzenie z pracy. Ponadto prowadzi dom, w czym pomaga jej służąca.
Po śmierci męża w 1934 roku przenosi się do Łowicza, gdzie mieszka jej soistra Helena i gdzie koszty utrzymania są niższe. Udziela lekcj muzyki, częściej niż w Warszawie gra na pianinie. Ubolewa, że tak często musi grać w brydża, bo Helena go uwielbia. Jest bardzo związana ze swoimi siostrami - druga Lucyna mieszka w Warszawie. Zawiera nowe znajomości, z czasem tworzy krąg osób, z którymi spędza dużo czasu. Zajmuje się ogrodem.,
Wzorowo odgrywa rolę wdowy: ma poświęcony mu "ołtarzyk"ozdobiony kwaitami, czci jego pamięć, celebruje dni związane z mężem: jego imieniny, urodziny, rocznicę ich zaręczyn i ślubu oraz jego śmierci.
