Cecylia Działyńska (1836-1899), filantropka, badaczka historii. Urodziła się w 1836 r. w Kórniku (zabór pruski) jako córka Tytusa i Celestyny z Zamoyskich Działyńskiej. Uzyskała staranne wykształcenie w domu rodzinnym oraz zagranicą, zwłaszcza we Francji i Anglii. Znała dobrze łacinę, języki francuski, angielski i hiszpański. Interesowała się szczególnie naukami przyrodniczymi, historią oraz muzyką. Wychowana w patriotycznym domu w sposób naturalny zaangażowała się w działania patriotyczno-niepodległościowe. W czasie powstania styczniowego brała udział w komitetowych działaniach matki oraz brata Jana polegających na zaopatrywaniu powstańców w broń, odzież, środki sanitarne. W tym czasie zachorowała ciężko ( gościec pacierzowy) i mimo podjęcia intensywnego leczenia zagranicą (Johannisbad, Drezno) nie udało się zapobiec kalectwu. Była osobą głęboko religijną. W 1869 r. wstąpiła do trzeciego zakonu (bractwa świeckiego) przy zakonie dominikanek (złożyła śluby tercjarskie w bractwie św. Dominika w Poznaniu). Jej pragnieniem było założenie klasztoru w dobrach rodzinnych, które zakończyło się niepowodzeniem z powodu braku zgody władz pruskich. Owocem jej życia duchowego stał się rękopis, w którym zawarła swoje przemyślenia oparte na dziełach znanych mistyków.W 1889 r. został on opublikowany w Tarnowie pod tytułem Kartki z życia modlitwy. Publikacja Cecyli spotkała się zarówno z krytyką na łamach poznańskiego „Przeglądu Kościelnego” (1890) jak i jej obroną w zbiorowej pracy teologicznej pt. Kartki z życia modlitwy. Odprawa na ich krytykę (Tarnów 1891). W latach dziewięćdziesiątych Cecylia częściowo powróciła do zdrowia co umożliwiło jej podjęcie prac filantropijnych oraz literackich. Drukowała drobne życiorysy znanych ludzi oraz artykuły w czasopismach (głównie w „Kurierze Poznańskim”). Jednak najważniejszym aspektem jej działalności pozostawała praca badacza historii. Zajmowała się także gromadzeniem materiałów historycznych, które po jej śmierci zostały przekazane Bibliotece Kórnickiej, w tym m. in. rękopis pracy pt. „ Szczegóły w powstaniu narodu polskiego w roku 1830, zebrane z różnych źródeł”. Zmarła w Poznaniu 24 maja 1899 r. i została pochowana w Kórniku.
[na podstawie biogramu Wisławy Knapowskiej, PSB, t. VI, s. 74, 75, Jenerał Zamoyski, t. 5, 6]
