Bortnowska, Halina

Filozofka, teolożka i publicystka, w latach 2007–2012 przewodnicząca Helsińskiej Rady Fundacji Praw Człowieka. W 1961 r. zdała egzamin magisterski z zakresu filozofii na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, a w 1964 r. – w Leuven (Belgia). W trakcie powstania warszawskiego została deportowana do niemieckiego obozu pracy. W latach 1961–1983 pełniła funkcję redaktorki miesięcznika „Znak”. W latach 1967–1982 brała aktywny udział w pracach Światowej Rady Kościołów. Współtworzyła ruch hospicyjny w Polsce (w latach 70. XX w.). Przyczyniła się do powstania pierwszego polskiego hospicjum w Nowej Hucie. Przez pięć lat jako wolontariuszka pielęgnowała tam chorych. W charakterze doradcy delegatów małopolskich brała udział w I zjeździe NSZZ „Solidarność”. Brała udział w kilkudniowym strajku w Kombinacie Metalurgicznym w Nowej Hucie (grudzień 1981 rok). W roku 1986 r. została członkiem Komitetu Helsińskiego w Polsce. Po roku 1989 współtworzyła Ruch Obywatelski Akcja Demokratyczna. Od 1992 r. Bortnowska jest animatorką Warsztatów Dziennikarskich Młodych „Polis” w Warszawie. W 1993 r. została wybrana zastępcą członka Trybunału Stanu. Jest animatorką projektów upamiętnienia ofiar getta warszawskiego, Jedwabnego i Srebrenicy. W ramach prowadzonych przez siebie warsztatów dziennikarskich między innymi dla studentów oraz młodych i początkujących dziennikarzy oraz dla młodzieży i osób osadzonych w zakładach karnych. Zajmuje się również promowaniem światowych standardów dziennikarstwa. Jest inicjatorką projektu Internetowa Gazeta Festiwalu Nauki. Brała udział w dyskusjach publicznych dotyczących między innymi spraw społecznych, na przykład dotyczących ruchu hospicyjnego i religijnych, ekumenizmu, lustracji, praw człowieka, upamiętniania ofiar ludobójstwa i bioetyki. Prowadzi blog: „Myślennik Haliny Bortnowskiej”. Odznaczona Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2001), Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (2011).