Relacja Teofilii Schwimmer

Relacja dotyczy wydarzeń z lat 1943-1945.

Autorka rozpoczyna od informacji, że w trakcie próby zmiany kryjówki po akcji likwidacyjnej w bocheńskim getcie zostaje złapana jej córka. Mimo różnych starań, nie udaje się jej zwolnić z aresztu i w kilka dni później zostaje stracona.

W dalszej części Autorka opisuje działalność dwóch pracowników Judenratu (podaje nazwiska) polegającą na wspieraniu okupantów w akcjach likwidacyjnych getta. Wspomina szczególną brutalność jednego z nich, który to szczuł psem osoby zmuszone zamieszkiwać getto. Autorka zaznacza, że w getcie bocheńskim częste były przypadki pogryzienia przez tego właśnie psa.

Relację kończy informacja o tym, jak jeden z pracowników Judenratu zażądał od Schwimmer by ta, wyczyściła jego buty.

W tym miejscu relacja się urywa.