Relacja Racheli Abramowicz

Relacja Racheli Abramowicz dotyczy przebiegu wydarzeń z lat 1944-1945 i jest kontynuacją jej wcześniejszego sprawozdania złożonego 21 czerwca 1947 r. Autorka opisuje transport więźniów do Auschwitz - obozu, do którego trafiła w czerwcu 1944 r.  W swoich wspomnieniach opisuje podróż w skrajnych warunkach. Więźniowie transportowani do obozu pozbawieni byli jedzenia i wody oraz zmuszeni zostali podróżować wśród rozkładających się ciał osób zmarłych. Abramowicz opisuje również próby ucieczki transportowanych, starających się wydostać z wagonów. Fragment wspomnień, które autorka poświęca przybyciu do Auschwitz, przepełniony jest pamięcią o strachu i przerażającym widoku dymiących kominów. Abramowicz opisuje również pierwsze chwile pobytu w obozie - golenie kobietom włosów (łącznie z brwiami). 

Relację kończy informacja o tym, jaką pracę wykonywała Rachela w obozie. Do jej zadań należało noszenie kamieni - autorka stwierdza, że to zajęcie uratowało jej życie.