publikacje

Wróć do listy

Relacja Heleny Błażejewskiej

Autorka relacjonuje, że przyjechała do Kraju Krasnojarskiego w poszukiwaniu swoich dzieci. Wcześniej udało jej się ustalić, że zostały one wywiezione do jej teścia pod opieką Stanisławy Knurowej. Opiekunka ta jednak nie dowiozła dzieci do celu podróży. Po drodze, na stacji pod Gorkowem, oddała syna Błażejewskiej komendantowi obozu karnego Pierożyńskiemu, a córkę –  nauczycielce polskiego pochodzenia. Autorce nie udało się odnaleźć córki. Natomiast nawiązała kontakt z Pierożyńską, która za wszelką cenę chciała zatrzymać dziecko. Przedstawiła sfałszowany dokument, w którym Błażejewska miała zrzec się praw do opieki nad synem. Autorka nawiązała kontakt z synem dopiero po latach, kiedy ten pełnił służbę wojskową. Odmówił jednak dalszych kontaktów z matką, twierdząc: „Nie ta matka co rodziła, tylko ta co wychowała”.

Po przybyciu do Kraju Krasnojarskiego autorka zamieszkała ze swoim teściem, wspólnie z którym prowadziła wycinkę drzew. Przez pierwszy rok oboje cierpieli głód, ale w kolejnym roku już było lepiej. Hodowali ziemniaki i mieli krowę. W 1944 r. teścia autorki przeniesiono do Szypilińska. Tu Błażejewska prowadziła lekcje języka polskiego w rosyjskiej, dziesięcioklasowej szkole, dla polskich dzieci. Została też sekretarzem Związku Patriotów Polskich, którego przewodniczącą była Eulalia Busłowicz. Ich zadanie polegało na opiece nad rodzinami polskimi (rozdawanie odzieży i produktów żywnościowych, które przywoziły z Krasnojarska). Od 1945 r. autorka zaczęła pracować w Polskim Domu Dziecka we wsi Bolszaja Jerba (ob. obw. Bograd). Pełniła tam funkcję zastępcy dyrektora, Franciszka Karpińskiego, oraz kierowała czteroklasową szkołą. Na personel domu dziecka składali się wyłącznie Polacy (autorka podaje nazwiska poszczególnych wychowawczyń). Pod ich opieką znajdowało się sto siedmioro dzieci, które wróciły z Błażejewską do Polski 24 marca 1946 r. Wychowanków wszystkich domów dziecka zebrano w Gostyninie. Stamtąd autorka odwiozła swoich podopiecznych do Szklarskiej Poręby, a sam wyjechała do Gdańska, a następnie do Kwidzyna, gdzie pracowała w szkole podstawowej i muzycznej aż do przejścia na emeryturę w 1965 r. W 1982 r. przeniosła się na Śląsk.

Autor/Autorka: 
Miejsce powstania: 
s.l.
Opis fizyczny: 
3 + 2 s. luź. ; fot.; 30 cm.
Postać: 
luźne kartki
Technika zapisu: 
maszynopis
Język: 
Polski
Miejsce przechowywania: 
Dostępność: 
dostępny do celów badawczych
Data powstania: 
1982
Stan zachowania: 
dobry
Sygnatura: 
AWII/2377
Tytuł kolekcji: 
Archiwum Wschodnie
Uwagi: 
Tytuł nadany przez redakcję Archiwum Kobiet. Brak początku tekstu. Data powstania podana w przybliżeniu.
Słowo kluczowe 1: 
Słowo kluczowe 2: 
Słowo kluczowe 3: 
Główne tematy: 
dom dziecka, poszukiwania członków rodziny, repatriacja polskich dzieci
Zakres chronologiczny: 
Od 1941 do 1982
Nośnik informacji: 
papier
Gatunek: 
relacja