Relacja Ellen Pressler

Ellen Pressler opisuje wydarzenia po 22 czerwca 1941 r., niepokój związany z wybuchem wojny niemiecko-radzieckiej i proklamowaniem niepodległej Ukrainy. Nacjonaliści ukraińscy prześladują ludność żydowską w Bolechowie (do akcji dołączają Polacy agitowani przez księdza). Żydzi są podejrzewani o współpracę z komunistami i aresztowani. Pogromy ustają we wrześniu, po wkroczeniu wojsk węgierskich i słowackich do miasta. Autorka stwierdza, że społeczność żydowska „odetchnęła z ulgą”. Władzę w Bolechowie obejmują Niemcy, wtedy powołano Judenrat i nałożono kontrybucje. Pressler została dotkliwie pobita za opóźnienie w dostarczeniu kontrybucji, uznana za nieżywą i porzucona na ulicy, jednak zdołała doczołgać się do domu. Autorka w zakończeniu relacji informuje, że w getcie w Bolechowie przeprowadzono akcję likwidacyjną w październiku 1941 r.