Dziennik Anieli Dobieckiej

Zapiski Anieli Dobieckiej nie były sporządzane codziennie, a co kilka dni lub rzadziej. Są lakoniczne. Dotyczą wyłącznie wydarzeń, brak tu opinii, osobistych komentarzy czy refleksji. Autorka notuje to, co zaobserwowała lub o czym usłyszała. Pisze o walkach, potyczkach, akcjach powstańczych oraz ruchach wojsk w okolicach Drzewicy, Opoczna, Kowali, Radomia, Niekłania, Żdżar, Małogoszcza, Żarek, Białobrzegów i Szydłowca. Wymienia nazwiska wielu powstańców, m.in. Dionizego Czachowskiego, Antoniego Jeziorańskiego, Kazimierza Błaszczyńskiego, Bończy, Mariana Langiewicza, Ignacego Linowieckiego, Józefa Oxińskiego, Grabowskiego oraz Miecznikowskiego. Informuje o wydanych odezwach, np. odezwie do włościan z 1 lutego 1864 r., i o przybyciu kurierów z rozkazami. Odnotowuje formowanie nowych oddziałów – 12 maja 1863  r. Wielobęcki przyjechał formować kawalerię dla Czachowskiego, który bił się przez trzy dni. W niektórych przypadkach podaje liczby żołnierzy uczestniczących w bitwach, liczby zabitych i rannych. Opisuje losy powstańca Romana Bocheńskiego z partii Oksińskiego, rannego w Charzewicach 3 lipca 1863 r. i kurowanego w majątku w sąsiedztwie Drzewicy (do dziennika jest dołączony fragment koszuli, w której został ranny). Dobiecka przedstawia także akcje Moskali i Kazaków – rewizje i aresztowania. Wśród Polaków uczestniczących w powstaniu wymienia np. Tytusa Świdzińskiego. Autorka podaje przykłady współpracy społeczeństwa i powstańców, takie jak: goszczenie oddziałów na dworze w Drzewicy, gdzie dostają jeść i mogą odpocząć, ukrywanie rannych i opieka nad nimi. Opisany jest pobyt oddziału Lipińskiego 3 maja 1863 r. (w Kuźnicach Drzewieckich – zakładzie metalurgicznym, gdzie produkowano lance, kosy itp. dla potrzeb wojska). Dobiecka wspomina o nabożeństwach za poległych. Charakter notatek świadczy, że autorka pomagała powstańcom, ale bezpośrednio nie pisze o swojej aktywności.