Relacja młodej dziewczyny, Zofii Jurkówny, dotyczy okresu jej pracy przymusowej podczas II wojny światowej na wsi w Niemczech, gdzie przebywała od 1941 r. (miała wówczas 15 lat) do zakończenia wojny. Autorka opisuje przede wszystkim warunki (np. ciężką pracę przy obrządku krów i świń), charakter i kolejnych „bauerów”, do których trafiała, oraz pobyt w karnym obozie, w którym znalazła się za ucieczki z robót.

Relacja Marii Nawrockiej z pobytu w Niemczech i przymusowej pracy podczas II wojny światowej. Autorka wspomina dzień, w którym została zabrana z domu – 5 października (nie wiadomo jednak, którego roku), emocje, jakie temu towarzyszyły, oraz samą podróż do Niemiec. W dalszej części opisuje ciężkie warunki pracy w fabryce (pracowała m.in. w fabryce mebli w Schwerin), stosunki z niemieckimi pracownikami oraz koniec wojny.