Pierwszy tom dziennika Alicji Wahl zawiera wpisy od września 1959 roku do wiosny 1965 roku. Zapiski w brulionie formatu A4 prowadzone są w charakterystyczny sposób: jedno lub kilka zdań, rzadziej kilka akapitów, zapisanych jest na górze strony, kolejna notatka dzienna dopiero na następnej. Krótkie wpisy często ciążą ku metaforom oddającym nastrój chwili lub aforyzmom ujmującym refleksje o życiu, np.: „Jestem jak opuszczony dom. Z zupełnym spokojem patrzę jak pustoszeje i coraz bardziej rozpadam się.” (sk. 12). 

Autorka przebywała w Domu Pracy Twórczej w Konstancinie, gdzie razem z małżeństwem Kozłowskich wypoczywała i pracowała naukowo. Prosiła Kormanową o wypożyczenie na kilka dni książek: Zygmunta Paterczyka o Marcinie Kasprzaku i Andrzeja Notkowskiego o Ludwiku Waryńskim. Pracowała wówczas nad książką poświęconą publicystce i działaczce socjalistycznej Marii Jankowskiej-Mendelson, którą Kormanowa recenzowała.