Bela Neugebauer pracowała w szopie krawieckim Loytscha w będzińskim getcie. 24 września 1942 r. wszystkie niezamężne kobiety wywieziono do obozu przejściowego w Sosnowcu. Po trzech dniach trafiły do obozu Peiskretscham (Pyskowice), niedaleko Gliwic. Był to obóz męski, w którym przebywało siedmiuset więźniów, a kobiety pracowały w kuchni. Autorka opisała  przebieg dnia w obozie: pobudka o godzinie czwartej, o piątej podawano czterdzieści dkg chleba, dwa dkg masła, posłodzoną kawę, dwa lub trzy razy w tygodniu po łyżce marmolady, kawałek sera lub kiełbasę.

Relacja powstała w roku 1945, obejmuje okres od około 1942 do 1945 roku (brak dokładnych dat nawet na karcie tytułowej ze stopką).

Na dokumencie tytuły pominięte w katalogach archiwalnych: " Wyjątek z przeżyć lagrowych " i "Z obozu Grünberg".

Autorka – bez podania dat i nazw miejsc – opisała ucieczkę z obozu na terenie III Rzeszy. W następnych fragmentach opisała pobieżnie ukrywanie się w miasteczku aż do nadejścia Armii Czerwonej (brak nazwy). W tekście dużo przemyśleń, informacji o strachu, wrogości ludności cywilnej i zastraszeniu.

Joanna Siegman opisuje przesiedlenie Żydów z Katowic do getta w Sosnowcu w 1940 r. i likwidację getta dwa lata później. Pokrótce przypomina o swoim pobycie w obozie pracy w Neustadt i bardziej szczegółowo o obozie w Grünberg, w którym była więziona od marca 1944 do stycznia 1945 r. Kobiety pracowały dwanaście godzin, a dzienne racje żywnościowe wynosiły 33 dkg chleba i ¾ litra zupy, dodatkowo 1 dkg masła lub 2 dkg margaryny. Po koniec stycznia 1945 r. do Grünberg trafiło ok. 2 tys. Żydówek z Auschwitz, a w lutym nastąpiła ewakuacja obozu w głąb III Rzeszy.