Pełna religijnych odniesień i alegorii refleksja Agnieszki Hajduk w sprawie wydarzeń sierpniowych, w której, m.in., Lech Wałęsa jest dzielnym kapitanem płynącym z Chrystusem statkiem wolności do portu – wolnej i solidarnej ojczyzny.
Zofia Szymczyk w ostatnich dniach sierpnia 1980 r. (29–31 sierpnia) była na wczasach w Orłowie; spotkała się ze strajkującym stoczniowcem. Odczuła ogromną radość, kiedy ogłoszono porozumienia i koniec strajku.
Autorka kryjąca się pod pseudonimem „Wczasowiczka” opowiedziała o konsekwencjach wydarzeń sierpniowych na gruncie prywatnym i społecznym. Opisała m.in. zmianę swojej postawy i porzucenie „dotychczasowej bierności popychanego tłumoka” na rzecz krytycznego myślenia. W tym czasie była z rodziną na wczasach w Bułgarii (za oszczędności zbierane przez lata na wciąż niedostępnego, bo drożejącego fiata), skąd szybko powróciła, dowiedziawszy się o strajkach. Po powrocie, jako pierwsza w swoim zakładzie, zapisała się do NSZZS.
Krytyczna refleksja Janiny Wiśniewskiej nad wydarzeniami sierpniowym i ruchem solidarnościowym. Autorka przygląda się emocjom i postawom społecznym: z zaangażowaniem, wyraźną złością i pogardą komentuje zryw robotniczy, odzew społeczeństwa i szuka prawdziwych przyczyn strajków. Tekst zapisany językiem bardzo emocjonalnym, z obecnością wątków antysemickich.
Marta Wiśniewska z Warszawy w czasie wydarzeń sierpniowych przebywała w Gdańsku na urlopie. Opisała krótką historię swoich nieudanych, przedwcześnie zakończonych wczasów – zamiast wakacyjnej nadmorskiej atmosfery zastała miasto niemal wymarłe, z niepokojącą ciszą, nieczynną komunikacją i wyczuwalnym wokół napięciem. Autorka była zła na stoczniowców, że popsuli jej urlop.
Krótka impresja na temat wydarzeń sierpniowych: pochwała strajkujących oraz nadzieje na lepszą przyszłość.
Luźne refleksje gospodyni domowej z początku lat 80. XX w. nad panującą rzeczywistością polityczną, warunkami codziennej egzystencji, wywołane wydarzeniami sierpniowymi i nadzieją na zmianę ku lepszemu. Autorka snuje rozmyślania nad kondycją państwa, rolą i obowiązkami rządu, istniejącą niesprawiedliwością społeczną, dzieli się swoimi niepokojami i nadziejami odnośnie przyszłości.
Felicja Zarzeczańska opisała swoje emocje w czasie strajków na Wybrzeżu: z jednej strony odczuwała radość i fascynację zrywem robotniczym, z drugiej zaś (ponieważ pamiętała II wojnę światową) nasilający się podczas kolejnych dni protestów strach przed konfliktem zbrojnym.
Wydarzenia sierpniowe z perspektywy 47-letniej urzędniczki. Czesława Szynkowska opisuje strajkujący Gdańsk i panujące wówczas emocje dostrzegalne na ulicy, w pracy, w rodzinnym gronie. Autorka wspomina strach, niepokój i napięcie, które wraz z doniesieniami o kolejnych strajkach w całej Polsce, stopniowo przeradzały się w nadzieję, oczekiwanie i poczucie jedności, aż do euforii i wzruszenia, kiedy ogłoszono osiągnięcie porozumień i koniec strajku.
Stanisława Wasiakowa wspomina Sierpień ‘80, zadając sobie szereg pytań na temat reakcji władz i przyszłości, jednocześnie komentując ówczesne wydarzenia polityczne.