Osobiste refleksje natury ogólnej dotyczące wydarzeń sierpniowych. W zwięzłych zapiskach Genowefa Snopkowska dzieli się spostrzeżeniami m. in. w temacie miłości do ojczyzny (ojczyzna zawsze pisana dużą literą), kondycji młodzieży (beztroskiej i rozpitej) oraz silnymi emocjami towarzyszącymi jej podczas strajków robotniczych.
Wspomnienie Marii Siniarskiej dotyczące strajku robotników na Wybrzeżu w sierpniu 1980 r. Autorka opisuje swój urlop w Stegnach Gdańskich, kiedy stała się mimowolną obserwatorką sierpniowych wydarzeń. Siniarska wspomina m. in. blokadę informacyjną Wybrzeża, zmianę nastrojów społecznych wraz z rozwojem strajku. Zapiski są przy okazji portretem trójmiejskiej codzienności ze strajkiem w tle, autorka przytacza zasłyszane rozmowy i porusza następujące kwestie: m. in. trudności w zaopatrzeniu, , paraliż komunikacyjny, olbrzymie kolejki.
Fragmenty dziennika Anny Powagi dotyczące wydarzeń sierpniowych zawierają zapiski z 15 sierpnia 1980 r. i 17 stycznia 1981 r. Każdorazowo wydarzenia ze świata zewnętrznego są punktem wyjścia do luźnych, filozoficznych rozważań autorki m. in. na temat przyczyn sierpniowego zrywu społecznego. W pracy autorka cytuje m. in. K. Marksa i J. Woronieckiego.
Autorka wspomina okoliczności, w jakich przypadkiem dowiedziała się o strajku, wystąpienia byłego i ówczesnego premiera: Babiucha i Gierka oraz emocje towarzyszące jej podczas dni strajkowych: rosnący pesymizm, niepokój oraz ulgę i radość po zawarciu porozumień.
Krótkie wspomnienie Reginy Orłowskiej-Kuleszy dotyczące wydarzeń sierpniowych, które z uwagą obserwowała wraz z rodziną w domu, na łomżyńskiej wsi. Autorka wspomina wspólne przeżywanie protestów, towarzyszące im emocje: obawy, nadzieje oraz m.in. podniosłą atmosferę i wielką radość w ostatnim dniu strajku.
Luźne, miejscami pełne gniewu zapiski Zofii Olewniczak, rencistki, w których zawarła swoje krytyczne przemyślenia dotyczące strajków robotniczych. Impulsem do ich napisania były wydarzenia sierpniowe, które przywołały wspomnienia z dzieciństwa autorki – jej ojciec był aktywnym działaczem PPS, za udział w strajkach dwukrotnie trafił do więzienia, czego konsekwencje (głód i nędzę) odczuła cała rodzina. Autorka odniosła się m.in. do kwestii postulatu wolnych sobót, postaw Polaków i społecznych konsekwencji strajku.
Refleksje Elżbiety Matuszewskiej na temat życia w PRL na tle wydarzeń sierpniowych. Masowe strajki robotnicze skłoniły autorkę do podzielenia się swoimi gorzkimi przemyśleniami odnośnie do ówczesnej sytuacji w kraju, pogardy partii dla społeczeństwa, panujących nierówności i niesprawiedliwości społecznej. Autorka wyraziła swoje przekonanie, że ruch solidarnościowy zmieni na lepsze przyszłość zwykłych Polek i Polaków.
W krótkim wspomnieniu Sierpnia ‘80 Elżbieta Lis opisała dwa wydarzenia (z 17 i 20 sierpnia 1980 r.), które najmocniej zapadły jej w pamięć z powodu towarzyszących im ogromnych emocji. Były to: widok strajkujących robotników, widzianych z okna kolejki elektrycznej oraz wspomnienie dzieci, które w dzień strajku nie poszły do szkoły i bawiły się w wojnę.
Wspomnienie autorki posługującej się pseudonimem „Kobieta” z Sierpnia ‘80. Fala strajków stała się dla autorki impulsem do gorzkiej, osobistej refleksji nad swoim życiem i warunkami życia w Polsce: panującą biedą, niesprawiedliwością, zawiedzionymi nadziejami, zakłamaniem. Autorka poruszyła m.in. kwestię rent, podwyżek płac i cen, poziomu życia przeciętnej rodziny, posługując się przykładami z najbliższego otoczenia i ukazując szereg nieprawidłowości i nieprawości w istniejącym systemie. Swoje zapiski autorka zakończyła z rezygnacją, życząc sobie braku „nadziei na lepsze”.
Krytyczna refleksja Elżbiety Kloski nad wydarzeniami sierpniowymi. Autorka dzieli się uwagami na temat polityki PZPR wobec robotników, znaczenia strajków dla roli partii, ideału robotnika, postaw patriotycznych w socjalistycznym ustroju i prawdziwych przyczyn strajków oraz wskazuje konieczne działania partii na rzecz utrzymania spokoju. Całość pracy utrzymana w języku propagandowej nowomowy.