Kończyna, Paulina [dziennik]

Cztery tomy dziennika osobistego Pauliny Kończyny, w pierwszych latach diariuszowania prowadzone regularnie, pod koniec lat 40. coraz rzadziej, głównie z okazji podróży. Dzienniki Kończyny dają wgląd w życie codzienne polskiej rodziny na zesłaniu w Wielkim Ustiugu i Mitawie, rzucają światło zwłaszcza na kondycję kobiety w takich okolicznościach: prowadzącej życie towarzyskie, gospodarstwo domowe; na jej macierzyństwo na zesłaniu, także na utratę dziecka i konieczność pozostawienia go z dala od rodzinnych stron. Dziennik Kończyny stanowi część większej całości, którą można uznać za polski fenomen diarystyczny – dzienników pisanych przez członków i członkinie dwóch rodzin (Białłozorów i Romerów/Römerów) w kilku kolejnych pokoleniach od XIX do drugiej połowy XX w.