Żółtowski, Adam

Pochodził z arystokratycznej rodziny ziemiańskiej. W 1905 r. uzyskał w Monachium doktorat z filozofii, w 1910 habilitował się na Uniwersytecie Jagiellońskim na podstawie pracy o Heglu. W latach 1910–1914 wykładowca filozofii na UJ. Po odzyskaniu niepodległości pracował w Ministerstwie Spraw Zagranicznych. Brał udział w III powstaniu śląskim. W latach 1919–1933 profesor historii uniwersytetu w Poznaniu. W latach 1928–1930 poseł na sejm II RP. W roku 1933 stracił pracę z powodów politycznych i osiadł na Wileńszczyźnie, w majątku żony. Po napaści Niemiec na Polskę wyjechał do Londynu, gdzie organizował życie naukowe Polonii. Był między innymi współzałożycielem Polskiego Ośrodka Naukowego w Londynie i jego długoletnim dyrektorem, a także Przewodniczącym Wydziału Humanistycznego Polskiego Towarzystwa Naukowego na Obczyźnie. Przyczynił się do powstania biblioteki emigracyjnej w Londynie. W pracy naukowej zajmował się głównie polską filozofią narodową i filozofią heglowską