Şefik Hüsnü

Şefik Hüsnü pochodził z zamożnej muzułmańskiej rodziny macedońskiej, która przeniosła się do Turcji (Konstantynopol i okolice). Studiował w Paryżu medycynę, nauki przyrodnicze, literaturę i politykę. Podczas studiów w Paryżu zetknął się z francuskim ruchem socjalistycznym. W 1914 roku poślubił Marię Leokadię Sternicką, którą poznał jako studentkę w Paryżu. Młoda para zamieszkała w Konstantynopolu. W 1916 roku urodziła się ich córka - Maria (1916-1944), która zginęła jako sanitariuszka w Powstaniu Warszawskim. W czasie pierwszej wojny światowej Hüsnü został zmobilizowany i jako lekarz wysłany na front w Dardanelach. Po wojnie zaangażował się w politykę. W 1919 roku założył Turecką Socjalistyczną Partię Robotniczo-Chłopską (TIÇSF) i jej marksistowski organ prasowy „Kurtulus” (pol. wyzwolenie). TİÇSF stała się po 1920 roku częścią Tureckiej Partii Komunistycznej (TKP), uznanej za sekcję Międzynarodówki Komunistycznej (tzw. III Międzynarodówki, czyli Kominternu). Sefik Hüsnü został wybrany do 7-osobowego Komitetu Centralnego TKP. Zagrożony więzieniem w Turcji (zaoczny wyrok 15 lat za działalność komunistyczną), przeniósł się z żoną i córką w 1925 roku do Moskwy. Następne kilkanaście lat życia to okres jego działalności politycznej, ale i peregrynacji – był więziony przez pewien czas w Turcji (1,5 roku); po ponownym pobycie w ZSRR wyjechał do Berlina, gdzie stał się ofiarą prześladowań hitlerowskich (uwięziony w 1934 roku za komunizm). Po uwolnieniu dzięki interwencji dalekich znajomych wyjechał przez Polskę do Paryża, gdzie starał się o dokumenty pozwalające na powrót do Turcji, w której był persona non grata. Wrócił tam w pierwszych dniach po wybuchu II wojny światowej, jednak po wojnie znów był więziony za działalność polityczną - w sumie w więzieniach spędził około 15 lat życia. Zmarł na wygnaniu w Azji Mniejszej: jego zdrowie zniszczyły kolejne pobyty w więzieniu. Istnieje też wersja, zgodnie z którą padł ofiarą zabójstwa politycznego. Pochowany w Stambule.