Schönthaler, Elżbieta

Podczas okupacji była nauczycielką w dwuletniej szkole handlowej w Radomiu (od 1941 r.), uczyła też na kompletach tajnego nauczania. Po zakończeniu wojny placówka została przemianowana na Technikum Ekonomiczne. Do funkcji jej dyrektora przywrócono Feliksa Paschalskiego, zaś Schönthaler, oprócz nauczania m.in. spółdzielczości i ekonomiki handlu, przez rok opiekowała się drużyną harcerską. Pod koniec lat 40. została wybrana do zarządu Okręgowego Związku Nauczycielstwa Polskiego i była delegatką na konferencję związkową do Kielc. W szkole uczyła nieprzerwanie do 1950 r., kiedy niespodziewanie dostała wymówienie z pracy – w zasadzie została wyrzucona ze szkoły za niewychowywanie młodzieży w duchu socjalistycznym. Zaczęła pracować jako instruktorka organizacji Kieleckiego Przedsiębiorstwa Aptek. Pod koniec lat 50., przekonana przez ówczesnego posła na sejm ziemi radomskiej Juliana Hochwalda, zgłosiła swoją sprawę do Komisji Rehabilitacyjnej w Kielcach. W wyniku rozprawy udało się jej uzyskać wyrok rehabilitujący i przywracający do pracy w szkole. Po tym zdarzeniu wróciła do dawnej placówki, gdzie pracowała z młodzieżą maturalną aż do emerytury. Do końca życia mieszkała w Radomiu.

Źródła:

1. Schönthaler E., Szkoła mojego życia, archiwum ZNiO we Wrocławiu.
2. http://www.zse.radom.pl/index.php?option=com_content&view=article&id=51&Itemid=60, dostęp online [26.05.2017].
3. http://www.gbl.waw.pl/uploads/redactor_assets/documents/104/Adolf_Tochterman.pdf, dostęp online [26.05.2017].
4. http://www.stankiewicze.com/index.php/index.php?kat=38&sub=854, dostęp online [26.05.2017].