Radońska, Teofila

Konserwatywna publicystka, poetka i pedagożka. Od 1874 r. mieszkała w Poznaniu, gdzie w latach 1879–1890 prowadziła, przypuszczalnie razem z siostrą Teresą, pensjonat dla dziewcząt. W 1890 r. była nauczycielką religii w polskiej szkole żeńskiej Anastazji Warnke. Współpracowała z poznańskimi pismami społeczno-kulturalnymi: „Lechem” Józefa Chociszewskiego oraz „Sobótką”, „Tygodnikiem Wielkopolskim” i „Wartą”. Artykuły i utwory literackie, głównie wiersze, ogłaszała anonimowo. Zajmowała się również przekładami. Przetłumaczyła dwa listy Zygmunta Krasińskiego do Alphonse'a Lamartina i Charles'a Montalemberta, które wydała w Poznaniu w 1881 r. Zmarła w domu starców pod Krakowem.