Nusbaum, Henryk

Lekarz, fizjolog, profesor Uniwersytetu Warszawskiego i Akademii Stomatologicznej, pisarz i działacz społeczny. Syn historyka i publicysty Hilarego i Ewy z Tenenbaumów, brat Józefa Nusbauma-Hilarowicza, zoologa. Studiował na wydziale lekarskim Szkoły Głównej Lekarskiej. W 1872 r. uzyskał stopień lekarza, w 1875 r. stopień doktora na Uniwersytecie w Dorpacie. W latach 1873–1875 ordynator na oddziale cholerycznym Szpitala Zakaźnego na Woli, 1875–1876 w Szpitalu św. Łazarza, a w 1879–1882 prosektor w Zakładzie Fizjologii UW. Od 1887 r. publikował prace z zakresu filozofii medycyny, był redaktorem miesięcznika społeczno-literackiego „Rozwaga”. Jego badania koncentrowały się wokół logiki medycyny, dontologii, fizjologi i neurofizjologii. Od 1906 r. Członek Zarządu Głównego Polskiej Macierzy Szkolnej. Jeden z założycieli Żydowskiego Domu Starców w Warszawie, zwolennik asymilacji Żydów w Polsce.