Nabielak, Zofia

Literatka, polityk, autorka listów, córka generała francuskiego, który zginął w 1837 r. w czasie wojny hiszpańskiej. Conradowie mieszkali w willi pod Paryżem w miejscowości d‘Avray. Zofia, najmłodsza z rodzeństwa, miała dwóch braci: Alfreda, który wstąpił do wojska i zginął w 1840 r. oraz Ernesta, marynarza. Do 1830 r. wychowywała się w Strasburgu, potem wysłana została do Petersburga, gdzie mieszkała jej babka ze strony matki. Dom Conradów był jednocześnie salonem towarzyskim, który po 1831 r. współtworzyli również polscy emigranci  Kilkuletni pobyt w Petersburgu sprawił, że Zofia płynnie mówiła po rosyjsku; tam zainteresowała się literaturą i polityką. Wiosną 1845 r. wróciła z Petersburga do Paryża. 17 listopada 1845 r. wyszła za mąż za Ludwika Nabielaka, ich ślub odbył się w kościele San Miguel de la Borcelenta na przedmieściu Barcelony. Zofia należała do grona zwolenników Andrzeja Towiańskiego, a mieszkanie Nabielaków wielokrotnie było miejscem spotkań towiańczyków. Po śmierci męża Zofia angażowana była w wiele uroczystości patriotycznych, przewodniczyła również Komitetowi Polek, który współodpowiedzialny był za uroczystość przeniesienia zwłok Adama Mickiewicza na Wawel. Zofia Nabielak umarła w 1897 roku w Paryżu.