Martyka, Stefan

Aktor, dyrektor teatru. Po ukoń­czeniu gimnazjum w Bochni studiował prawo na Uniwersytecie Jagiellońskim, ale przerwał studia z powodu choroby. Współ­pracował z teatrami amatorskimi, m.in. z Teatrem Domu Żołnierza w Krakowie. Potem wstąpił do szkoły dra­matycznej w Warszawie i ukończył ją w 1932 r. Występował w Teatrach Miejskich w Wilnie, w Teatrze Kameralnym w Częstochowie, w Teatrze Polskim w Katowicach, później w Teatrze Polskim. Podczas okupacji niemieckiej prowadził wraz z Mieczysławem Szpa­kiewiczem tajne Studio Dramatyczne w Wilnie. W pa­ździer­niku 1944 objął dyrekcję Państwowych Teatrów Polskich w Wilnie i kierował nimi do kwietnia 1945 r. Po przeniesieniu się do Warszawy objął stanowisko zastępcy dyrektora Depar­tamentu Teatrów w Ministerstwie Kultury i Sztuki, a jesienią 1945 r. został wicedyrektorem (później zaś dyrektorem) Teatru Polskiego w Warszawie. W tym czasie nie występował już na scenie, natomiast współpracował z Polskim Radiem jako recytator oraz lektor propagandowego programu Fala 49. Zginął zastrzelony we własnym mieszkaniu przez członków podziemnej organizacji „Kraj”.