Członkini partii SDKPiL (od 1917, wg danych z akt), a następnie od 1918 KPP, a po II wojnie światowej PPR i PZPR.
Pochodziła z rodziny wiejskiej. Ojciec pracował jako szewc, matka była gospodynią. Nie posiadali ziemi, ale najmowali się do pracy na roli. Od około 1912 do 1917 przebywała w Warszawie, gdzie pracowała jako pomoc domowa. Informacje na temat tej pracy znajdują się w jej aktach – partyjnych kwestionariuszach osobowych (Archiwum Państwowe w Łodzi).
Bokowa ukończyła 4 oddziały szkoły powszechnej. Nie zdobyła żadnego zawodu, najmowała się do różnych prac fizycznych – wykopków ziemniaków, kiedy jeszcze mieszkała na wsi, a później między innymi pracowała przy usypywaniu wału nad Wisłą na Siekierkach czy paczkowaniu herbaty w Gdańsku.
W 22.02.1919 wzięła ślub z Józefem Bokiem, również komunistą. Mąż Marii Bok był aktywnie działającym komunistą, między innymi współorganizował Rady Delegatów Robotniczych oraz Związek Zawodowy Robotników Rolnych RP. Bokowa towarzyszyła mu i pomagała w wielu jego działaniach. Jako członkini partii zajmowała się między innymi rozlepianiem odezw, sprzedażą pisma „Gromada”, przygotowywaniem sal na spotkania i innymi zadaniami organizacyjnymi. W 1919 była aresztowana w Skierniewicach pod podejrzeniem nielegalnej działalności politycznej; z braku dowodów została zwolniona z aresztu.
Po urodzeniu dzieci (1919 i 1921) zajmowały ją głównie sprawy bytowe – zapewnienie dzieciom odpowiednich warunków mieszkaniowych i zdobywanie pożywienia.
Od 1939 roku do 1946 roku przebywała razem z mężem w ZSRR, gdzie pracowała jako murarz na budowie. Po powrocie do Polski ukończyła 10-dniowy kurs partyjny (lub 3-tygodniowy), pracowała jako instruktorka Ligii Kobiet w Skierniewicach, a póżniej, po przeprowadzce do Łodzi, jako inspektorka Koła Gospodyń Wiejskich z ramienia Wojewódzkiego Zarządu Związku Samopomocy Chłopskiej w Łodzi. W latach 50. przeprowadziła się wraz z mężem z Łodzi do Warszawy. Zmarła w 1975 roku i została pochowana na cmentarzu powązkowskim.
