Ledóchowska, Izabela Ernestyna

Polska zakonnica, zasłużona dla zgromadzenia sióstr Urszulanek. Urodziła się 13 stycznia 1910 roku w Tarnowie w rodzinie Mieczysława i Franciszki z domu Ledóchowskiej. Była siostrzenicą św. Urszuli Ledóchowskiej. Ukończyła Gimnazjum Sióstr Urszulanek w Krakowie, była uczennicą Seminarium Nauczycielek Gospodarstwa Sióstr Urszulanek SJK w Pniewach. W wieku 22 lat wstąpiła w Pniewach do Zgromadzenia Urszulanek. Tam otrzymała formację początkową, odbyła nowicjat i w 1933 roku złożyła śluby zakonne. Została wysłana do pracy we Włoszech, gdzie kierowała internatem dla studentek, była mistrzynią nowicjatu i pełniła inne funkcje. W Rzymie podjęła też studia historyczne na Universita degli Studi. W okresie wojny udzielała schronienia osobom prześladowanym przez reżim faszystowski i uchodźcom. Wezwana do powrotu do Polski w 1959, roku sprzeciwiła się nakazowi kardynała Wyszyńskiego. W konsekwencji musiała opuścić zgromadzenie i utworzyła wraz z kilkoma innymi siostrami stowarzyszenie religijne Urszulanki Gwiazdy Morza. Stowarzyszenie ściśle współpracowało ze Zgromadzeniem i zachowało reguły zakonu. Izabela Ernestyna Ledóchowska zmarła 20 października 1998 roku w Velletri i została pochowana na tamtejszym cmentarzu parafialnym.

Źródło: urszulanki.pl