Autorka urodziła się 18 marca 1930 roku we Lwowie. Z adnotacji na dokumencie wynika, że w czasie wojny przebywała w Mościszkach, była uczennicą szkoły powszechnej. Latem 1945 roku znajdowała się pod opieką ochronki żydowskiej w Przemyślu.
Ojciec Autorki był lekarzem, w okresie poprzedzającym okupację dyrektorem szpitala. W początkowej fazie rodzina ukrywała się na terenie szpitala, później przebywała w getcie. Ojciec Autorki został pozbawiony stanowiska i skierowany do pracy fizycznej.
Po pewnym czasie – brak daty w tekście – rodzina Autorki postanowiła uciec z miasta. Jej ojciec ukrywał się w lesie, gdzie został zamordowany. Kobieta z matką, babką i ciotką przedostała się do Lwowa. Zamieszkały w jednym z wolnych mieszkań, kiedy jednak urzędnicy zorientowali się, że były Żydówkami, zażądali łapówek. Babcia Autorki popełniła wówczas samobójstwo, pozostałe kobiety przeniosły się do bunkra wybudowanego na terenie przyszkolnego ogródka. Kryjówkę opuściły dopiero wiosną 1944 roku, Autorka udała się na wieś i znalazła pracę w Skniłowie. Jej matka i ciotka przeniosły się do innego mieszkania we Lwowie, zostały zdemaskowane i zamordowane. Autorka zdobyła polskie dokumenty twierdząc podając się za jedyną ocalałą z masakry urządzonej przez banderowców.
Na wsi dożyła końca okupacji (pracowała pomagając w prowadzeniu gospodarstwa). Po wojnie przebywała w Przemyślu, jej dalsze losy pozostają nieznane.
