Godawa, Wanda

Wanda Godawa urodziła się i wychowała na Wołyniu (Batorówka) w rodzinie dobrze sytuowanych polskich osadników. Gdy miała 13 lat, w lutym 1940 cała rodzina wraz z innymi osadnikami została wywieziona do Rosji, na daleką Północ. Po amnestii w sierpniu 1941 cała rodzina udała się na południe w stronę Taszkientu, a potem do Wrewskoje, gdzie formowało się właśnie Wojsko Polskie. Wanda zaczęła chodzić do szkoły junaczek i przeniosła się do Guzar, gdzie panowały bardzo ciężkie warunki. W 1942 zmarł jej starszy brat Edek, a niedługo potem siostra Hela. W sierpniu 1942 została przeniesiona z junaczkami do Pahlewi na Morzem Kaspijskim (Persja).  Tam spotkała ojca i brata, Bolesława. W październiku wyjechała do Teheranu, po czym wypisała się ze szkoły junaczek i dołączyła do przebywającej tam w obozie wojskowym matki z bratem. Ojciec wyjechał z wojskiem do Kanakinu. Chodziła do obozowego gimnazjum i należała do harcerstwa. W sierpniu 1943 opuszcza z matką i bratem Teheran i udaje się do kolejnego obozu przejściowego w Ahwazie, a w grudniu dalej do Indii (Karachi). Tam pozostaje do września 1944 w obozie, gdzie kontynuuje naukę i działalność harcerską. Stamtąd Wandę i jej bliskich przewieziono do polskiego osiedla w Indiach w Valivade-Kolhapur, gdzie spędzili 2 lata. W listopadzie 1947 udali się do Anglii, gdzie dołączył do nich ojciec i cała rodzina wyemigrowała do Kanady. Początkowo mieszkała na farmie w Albercie, potem przeniosła się do Edmonton, gdzie znalazła pracę jako kelnerka w restauracji. Tam poznała swgo przyszłego męża, Władysława Szwendera, byłego żołnierza 3.DSK,który do Kanady przybył 2 lata wcześniej. W 1950 wzięli ślub. Urodziło im się pięcioro dzieci i p. Wanda zajęła domem. Jednocześnie przez cały okres pobytu w Kanadzie należała do SPK, pełniła ózne funkcje w zarządzie Koła Pań. W 1966 r, gdy dzieci podrosły, zaczęła pracować "part-time" w Domu Polskim, aż do 1982 r.