Dezydery Adam Chłapowski, urodził się 23 maja 1788 r. w Śmiglu (miasto w województwie wielkopolskim), zmarł w 1879 w Turwi (wieś w województwie wielkopolskim). Był synem Józefa, starosty kościańskiego i Urszuli z Moszczeńskich. Generał, działacz społeczny, autor książek o rolnictwie, pamiętników.
Z powodu śmierci matki był wychowywany przez francuskiego emigranta, guwernera – księdza Steinhoffa. Po ukończeniu szkoły pijarów w Rydzynie, służył w pułku dragonów pruskich, Instytucie Oficerów Inspekcji Berlińskiej oraz pułkach piechoty dowodzonych przez Antoniego Sułkowskiego. Brał udział w bitwie pod Tczewem, za co otrzymał order Legii Honorowej i Virtuti Militari. W trakcie oblężenia Gdańska, dostał się do niewoli, był internowany do Rygi. Wolność zwrócił mu pokój zawarty w Tylży. Za swoją bohaterską postawę dostał awans na kapitana, był adiutantem generała Dąbrowskiego, oficerem ordynansowym Napoleona. Uczestniczył w kampanii hiszpańskiej, austriackiej, moskiewskiej i saskiej. Nieustannie odznaczał się odwagą, za co był nagradzany, np. godnością barona cesarstwa. Jednak rozczarowany decyzjami Napoleona – oddaniem Księstwa Warszawskiego Aleksandrowi I – spowodowało, odszedł z cesarskiej służby. Wrócił do rodzinnego majątku w Turwi. Wyprowadził go z długów zaciągniętych przez ojca. Zrewolucjonizował także rolnictwo nie tylko na swoich ziemiach, m.in. zamienił trójpolówkę na płodozmian. Na uwagę zasługuje fakt, że przeprowadził uwłaszczenie chłopów w swoich dobrach zanim ogłosiły to władze państwa. Ożenił się z Antoniną Grudzińską (siostrą Joanny ks. Łowickiej, żony Wielkiego ks. Konstantego), z którą miał trzech synów i dwie córki. Po wybuchu powstania listopadowego powrócił do wojska, został mianowany generałem. Brał udział w bitwie pod Grochowem. Internowany w Prusach, został skazany na dwa lata więzienia i konfiskatę dóbr, utratę praw politycznych. Później kara więzienia została jednak skrócona, a konfiskata majątku zamieniona na karę pieniężną. Złożono mu nawet propozycję umorzenia kary pod warunkiem oddania swojego majątku w zamian za majątek w Brandenburgii. Chłapowski jednak nie zgodził się, odbywając karę w fortecy pod Szczecinem. W więzieniu zajął się pisarstwem. Tam powstała pierwsza z kilku książek poświęconych rolnictwu, pt. „O rolnictwie”. Po wyjściu na wolność powrócił do uprawiania ziemi i propagowania nowych rozwiązań w dziedzinie gospodarstwa.
